🪅 Odszkodowanie Za Straty Moralne Po Rozwodzie

Jeśli jeden z partnerów, żyjących w związku nieformalnym, zginie w wypadku konkubent ma prawo ubiegać się o odszkodowanie. Są jednak pewne niesformalizowane stały się normą. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest duże społeczne przyzwolenie na życie w związku nieprzypieczętowanym ślubem. Także ogromny wzrost liczby rozwodów to niewątpliwie jeden z powodów powstawania związków niesformalizowanych. Wielu ludzi po rozwodzie układa sobie życie z inną osobą, ale już niekoniecznie chce brać z nią ślub. Często osoby takie żyją i mieszkają wspólnie, a nawet mają razem dzieci, lecz nie decydują się na zawarcie kolejnego związku małżeńskiego. Ta sytuacja oczywiście ma swoje minusy – choćby brak możliwości dziedziczenia czy też korzystania z ulg podatkowych. Jeśli jednak jeden z partnerów zginie w wypadku nie z własnej winy, konkubent ma prawo ubiegać się o uprawnionychŚwiadczenia odszkodowawcze nie zawsze przysługują wyłącznie osobom bezpośrednio poszkodowanym wskutek takiego zdarzenia jak wypadek komunikacyjny lub błąd medyczny. W przypadku zdarzeń ze skutkiem śmiertelnym krąg uprawnionych do otrzymania świadczeń znacząco się rodzeństwem, dziećmi i rodzicami osób zmarłych w wyniku wypadku prawo do odszkodowania mają także partnerzy z nieformalnego związku. Od pewnego czasu sądy dostosowują swoje wyroki do realiów współżycia społecznego – zaczęły zasądzać odszkodowania na rzecz konkubentów. Prawo do odszkodowania za utratę osoby bliskiej ma zatem również nieformalny istnienia takich relacji nie jest jednak łatwe, więc dochodzenie praw przed sądem częstokroć wymaga pomocy doświadczonego związków jednopłciowychWarto zauważyć, że w Polsce prawa do odszkodowania nie mają osoby ze związków nie ma przeszkód prawnych do przyznania prawa do renty partnerowi ze związku homoseksualnego, jednak przepis art. 446 § 2 zd. 2 odwołuje się do zasad współżycia społecznego, czyli do wartości powszechnie akceptowanych, i właśnie te zasady mogą przemawiać przeciwko przyznaniu uprawnień partnerowi ze związku homoseksualnego. W Polsce związki takie nadal budzą niechęć, choć – mimo braku możliwości legalizacji związków partnerskich – bez wątpienia przeciwieństwie do nieformalnych związków heteroseksualnych te homoseksualne spotykają się z dezaprobatą społeczną. Wpływ na opinię społeczną może też wywierać stanowisko ustawodawcy, który na razie zakazuje legalizacji związków homoseksualnych. Dlatego obecnie partner ze związku jednopłciowego nie jest uważany za osobę uprawnioną z art. 446 § 2 zd. 2 Istnieje wszakże możliwość, że w przyszłości – wraz ze zmianą stanowiska ustawodawcy i wzrostem akceptacji społecznej – judykatura zacznie zasądzać odszkodowania w takich przypadkach. Podsumowując, trzeba jednoznacznie stwierdzić, iż polskie prawo nie uznaje tego typu związków i dotychczas w sprawach cywilnych brakuje orzecznictwa, które obejmuje podobne wymaga jednak podjęta 25 lutego 2016 r. uchwała Sądu Najwyższego (I KZP 20/15). Sąd uznał, że osoby pozostające w jednopłciowych konkubinatach będą miały prawo do odmowy składania zeznań w sprawie, w której oskarżonym będzie partner potencjalnego świadka (art. 182 Kodeksu postępowania karnego). Tym samym SN jednoznacznie przyznał, iż osoby pozostające w jednopłciowych konkubinatach są dla siebie osobami uzasadnieniu SN powoływał się na artykuły dotyczące równouprawnienia i objęcia rodziny szczególną ochroną. Ten precedens – w wolnej interpretacji – oznacza, że pary jednopłciowe mogą być traktowane jak rodzina. Osobą pozostającą we wspólnym pożyciu określono osobę tworzącą z inną osobą taką relację, w której „istnieją jednocześnie więzi duchowe, emocjonalne, fizyczne oraz gospodarcze – wspólne gospodarstwo domowe”. A zatem „odmienność płci osób pozostających w takiej relacji nie jest warunkiem uznania ich za pozostających we wspólnym pożyciu”.Rozstrzygnięto też inny problem, o który zapytała I prezes SN. Chodziło o to, jakiego rodzaju więzi muszą charakteryzować „stan wspólnego pożycia”. Według SN muszą to być więzi duchowe, emocjonalne, fizyczne i gospodarcze, ale ustalenie istnienia omawianej relacji okazuje się możliwe także wówczas, gdy „obiektywnie usprawiedliwiony” jest brak jednej z tych więzi. Chociaż uchwała opiera się na przepisach Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego, nie ulega wątpliwości jej szczególne, doniosłe znaczenie dla całej judykatury w tu zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze – zmienia się odbiór związków homoseksualnych, wzrasta akceptacja społeczna. W konsekwencji z czasem może się okazać, że dochodzenie przez osoby homoseksualne roszczeń pieniężnych za śmierć partnera nie będzie już godzić w zasady współżycia społecznego, ponieważ wartości zaczną być powszechnie akceptowane. Tym samym zniknie ostatnia przeszkoda w dochodzeniu przez partnerów roszczeń pieniężnych przewidzianych w art. 446 § 2 zd. 2 odnoszących się do zasad współżycia społecznego. Po drugie – podobną drogę do akceptacji społecznej musiały przejść nieformalne związki heteroseksualne, zanim uzyskały stosowne uprawnienia do roszczeń pieniężnych za śmierć czy okaleczenie osoby się więc, że tylko kwestią czasu jest przyznanie identycznych uprawnień parom homoseksualnym, gdy te zaczną być powszechnie akceptowane. Tym samym zniknie ostatnia przeszkoda w dochodzeniu przez partnerów roszczeń pieniężnych przewidzianych w art. 446 § 2 zd. 2 odnoszących się do zasad współżycia konkubent jest „najbliższym członkiem rodziny”?Zgodnie z orzecznictwem sądów pojęcie „najbliższy członek rodziny” należy rozumieć szeroko i nie powinno się go ograniczać do więzów krwi. Podstawowym kryterium, które przesądza o zasadności przyznania zadośćuczynienia, jest stopień bliskości osobistej i gospodarczej, jaka istniała między zmarłym a najbliższym członkiem rodziny (pozostawanie we wspólnym gospodarstwie domowym, wspólne wychowywanie dzieci), a także negatywny wpływ straty osoby bliskiej na samopoczucie i zdrowie definiuje się pojęcie rodziny, należy mieć na względzie faktyczny układ stosunków rodzinnych, a nie formalną kolejność zatem wskazać, iż w zależności od sytuacji faktycznej krąg osób uprawnionych do zadośćuczynienia może obejmować małżonka, rodziców, dziadków, dzieci wspólne, wnuki, ale także dzieci drugiego małżonka, dzieci przysposobione, dzieci wychowywane w ramach rodziny zastępczej, rodzeństwo oraz innych krewnych i powinowatych (teść, teściowa, szwagier, szwagierka, bratowa…), jak również konkubenta i jego konkubenta do stosownego zadośćuczynienia było dyskusyjne, jednak w 2005 r. Sąd Najwyższy (sygn. akt IV CK 648/04) uznał, że konkubinat znajduje swoje miejsce w systemie ocen moralnych, a zarówno konkubenci, jak i dzieci jednego z nich tworzą rodzinę: „Rozwój konkubinatu, który znalazł trwałe miejsce w systemie ocen i norm moralnych współczesnego społeczeństwa, ma swoje źródło w przeobrażeniach ustrojowych i gospodarczych, a także kulturowych, zwłaszcza w świadomości społeczeństwa”. Sąd uznał też, że najbliższym członkiem rodziny niekoniecznie musi być krewny lub prawny znaczenie mają tutaj więzi uczuciowe i ekonomiczne: „To zapatrywanie stanowi – w ocenie składu orzekającego – potwierdzenie stanowiska, że pokrewieństwo nie stanowi podstawowego ani też wyłącznego kryterium bliskości oraz przynależności do rodziny”.Pisząc wprost: osoby, które pozostawały w nieformalnym związku i dzieliły ze sobą życie, mogą ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie po tragicznej śmierci partnera – tak samo jak ludzie żyjący w formalnych tym, kto jest najbliższym członkiem rodziny, również decyduje faktyczny układ stosunków między określonymi osobami, a nie formalna kolejność pokrewieństwa – wynikająca w szczególności z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ewentualnie z powinowactwa. Aby więc ustalić, czy występujący o zadośćuczynienie jest najbliższym członkiem rodziny nieżyjącego, sąd powinien stwierdzić, czy istniała silna i pozytywna więź emocjonalna między dochodzącym tego roszczenia a zmarłym (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2015 r., I ACa 861/14). Na podstawie innego stanu faktycznego – partnerzy pozostawali w faktycznym związku przez ponad 20 lat, byli akceptowani przez rodzinę i otoczenie – sąd jednoznacznie stwierdził, że powódka ma niewątpliwą legitymację do wystąpienia o zasądzenie odszkodowania z art. 446 §3 (wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z 12 sierpnia 2013 r., sygn. akt C 901/12). W jeszcze innej sprawie sąd także potwierdził legitymację do wystąpienia z roszczeniem pieniężnym, podkreślając jednocześnie, iż kwoty, jakich wypłaty domaga się powódka tytułem zadośćuczynienia za śmierć konkubenta, są zasadne i nie mogą być uznane za nadmiernie wygórowane, tym bardziej że krzywdy, jakiej powódka doznała w wyniku śmierci osoby najbliższej, nie da się wynagrodzić żadnymi, nawet najwyższymi kwotami pieniężnymi (wyrok Sądu Rejonowego w Mrągowie z 3 lutego 2015 r., sygn. akt V C 761/13).Czego mogą się domagać osoby bliskie poszkodowanego?Co do zasady osoby bliskie poszkodowanego mogą się domagać odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, zadośćuczynienia pieniężnego, renty stosownej do potrzeb poszkodowanego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego w wypadku. Ponadto ten, kto poniósł koszty pogrzebu, może żądać ich rozważa się zasadność powództwa w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania, należy uwzględnić normę prawną z art. 446 § 3 Zgodnie z tym przepisem sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek śmierci tej osoby nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji to Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 25 lipca 2013 r. (I ACa 292/13): „Podstawą przyznania odszkodowania z przepisu art. 446 § 3 KC jest »znaczne pogorszenie sytuacji życiowej«, a więc nie tylko obecnej sytuacji materialnej, lecz także utrata realnej możliwości polepszenia warunków życia i realizacji planów życiowych. Pogorszenie musi mieć charakter obiektywny i wynikać ze śmierci osoby najbliższej”.Zgodnie z zapatrywaniem doktryny i orzecznictwa odszkodowanie z art. 446 § 3 obejmuje szeroko rozumianą szkodę majątkową, nie obejmuje natomiast szkody o charakterze niemajątkowym [„Odszkodowanie za szkodę majątkową”, Oficyna (…), B. 1998, s. 181–190, A. S., „Wynagrodzenie szkody powstałej wskutek śmierci osoby bliskiej”; Oficyna (…), B. 2000, s. 137–166; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 października 1970 r., III PZP 22/70, opub. OSNC z 1971 r., nr 7–8, poz. 120]. \W obecnym stanie prawnym nie ulega wątpliwości, iż odszkodowanie określone w powyższym przepisie nie może zostać przyznane za same cierpienia moralne doznane z powodu śmierci osoby najbliższej, a zatem jest zależne od istnienia szkody o charakterze art. 446 § 3 mówi bowiem o odszkodowaniu – jego celem jest naprawienie szkody majątkowej (art. 361 § 2 Przez szkodę należy rozumieć jedynie uszczerbek majątkowy, jakiego doznaje poszkodowany na mieniu bądź na osobie, jeżeli uszczerbek ten łączy się z konsekwencjami natury nie posługuje się w powyższym przepisie pojęciem krzywdy rozumianej jako szkoda o charakterze niemajątkowym rodząca roszczenie o zadośćuczynienie. Art. 446 § 3 przewiduje szczególny rodzaj przepisu polega na tym, że dotyczy on szeroko pojętej szkody majątkowej, a więc wynagrodzenia różnych szkód o charakterze materialnym, częstokroć nieuchwytnych bądź trudnych do obliczenia, które wywołuje zazwyczaj śmierć najbliższego członka rodziny, a których nie można wynagrodzić na podstawie art. 446 § 1 i 2 Na określenie tych szkód ustawodawca posługuje się szerokim pojęciem „znaczne pogorszenie sytuacji życiowej”. Pogorszenie to może jednak uzasadniać przyznanie odszkodowania tylko wówczas, gdy powoduje reperkusje majątkowe w sytuacji życiowej uprawnionego, a nie gdy polega wyłącznie na cierpieniach moralnych. Przepis nie przewiduje bowiem możliwości złagodzenia czy zmniejszenia bólu po stracie najbliższego członka rodziny, ponieważ takie roszczenie statuuje norma art. 446 § 4 Kodeksu znajduje się w kręgu osób uprawionych?Nowelą do ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny i niektórych innych ustaw ( z 2008 r. nr 116, poz. 731) do polskiego systemu prawnego wprowadzono bardzo ważną instytucję zadośćuczynienia za doznaną krzywdę dla najbliższych członków rodziny zmarłego poszkodowanego. Jest to stosunkowo nowa instytucja, uregulowana w art. 446 § 4, który stanowi, iż sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną istotną kwestią jest tutaj krąg osób potencjalnie uprawnionych do świadczenia z art. 446 § 4 Wyrażam opinię, iż w kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia znajdują się te same osoby, które należy uznać za najbliższe w odniesieniu do stosownego odszkodowania. Wynika to z wykładni zarówno gramatycznej, jak i systemowej. Otóż przepisy art. 446 § 3 i 4 posługują się tym samym wyrażeniem „najbliższy członek rodziny” i są umiejscowione jeden po drugim – tworzą uzupełniającą się i spójną całość, wobec czego w pełni adekwatne w odniesieniu do kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia pozostaną poglądy doktryny i orzecznictwo na podstawie art. 446 § 3 kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia należy zaliczyć przede wszystkim dzieci i współmałżonka zmarłego. Znajdują się w nim jednak także rodzice i inni ludzie pozostający z daną osobą w ścisłych stosunkach rodzinnych:rodzeństwo (również przyrodnie),macocha (wyrok SN z dnia 10 grudnia 1969 r., sygn. akt III PRN 77/69, publ. OSNCP z 1970 r. z 9, poz. 160 – za najbliższego członka rodziny uznano macochę, zwłaszcza gdy uzasadniają to pozytywnie ocenione w świetle zasad współżycia społecznego stosunki łączące ją z pasierbem; za stanowiskiem tym przemawia również obowiązek alimentacyjny między pasierbem a macochą, określony w prawie rodzinnym, art. 144 przyjęte na wychowanie,babcia (wyrok SN z dnia 17 września 1974 r., sygn. akt II CR 446/73 – za najbliższego członka rodziny uznano babkę w stosunku do wnuka, który dobrowolnie i stale dostarczał jej środków i robiłby to dalej, gdyby nie śmierć),dziadek (wyrok SN z dnia 5 sierpnia 1970 r. sygn. akt II CR 313/70, publ. OSNCP z 1971 r. z 3, poz. 56 – za najbliższego członka rodziny uznano pozamałżeńskie dziecko wychowywane i utrzymywane przez dziadka, mimo że matka dziecka żyje i jest zdolna do alimentacji; na rzecz dziecka zasądzono stosowne odszkodowanie).Istotny jest tutaj stopień powiązań zarówno uczuciowych, jak i ekonomicznych. Słuszne wydaje się wymienienie wśród uprawnionych do zadośćuczynienia nasciturusa (nasciturus ma warunkową zdolność prawną – jeśli dziecko przyjdzie na świat żywe, jest traktowane na równi z dziećmi uprzednio urodzonymi). Dziecko poczęte musi być bowiem traktowane analogicznie do urodzonego – i podobnie jak ono doznaje po śmierci rodzica szeregu szkód majątkowych i kształtuje się wysokość zadośćuczynienia?Wysokość zadośćuczynienia powinno się ustalać z uwzględnieniem wszelkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy oraz tego, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, więc jego wysokość winna przedstawiać odczuwalną wartość (przykładowo: wyrok SN z dnia 12 kwietnia 1972 r., II CR 57/72, OSNCP 1972, z. 10, poz. 183 oraz wyrok SN z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPIKA 1966, poz. 92).Na podstawie powyższego przepisu kompensacie podlega doznana krzywda – w szczególności cierpienie, ból i poczucie osamotnienia po śmierci najbliższego członka rodziny. Śmierć osoby bliskiej to zwykle wielki wstrząs, a cierpienia psychiczne, jakie się z nią wiążą, mogą być ogromne – tym większe, im mocniejsza była więź emocjonalna łącząca zmarłego z orzeczeniu podkreślono, iż konkubinat znalazł trwałe miejsce w systemie ocen i norm moralnych współczesnego społeczeństwa. Najbliższym członkiem rodziny nie musi być więc krewny, a judykatura ukształtowała z biegiem czasu rozszerzający kierunek definiowania kręgu rodziny – przyjęto, że uprawnionych do świadczeń należy wskazać po zbadaniu wszelkich okoliczności danego przypadku; nie ma uniwersalnego przepisu określającego, kto zalicza się do rodziny. Decydujące są poczucie bliskości i wspólności, więzy emocjonalne i uczuciowe oraz ścisła wspólność gospodarcza, wynikająca nie tylko z zauważyć, że jeżeli do zadośćuczynienia będzie uprawnionych kilka osób, sytuacja będzie wyglądała analogicznie jak w przypadku odszkodowania z art. 446 § 3 Ustawodawca – przez sformułowanie, iż zadośćuczynienie przysługuje najbliższym członkom rodziny – jednoznacznie wskazuje, że przysługuje ono każdemu osobno w skonkretyzowanej wysokości, odpowiedniej do doznanej współżycia społecznegoZgodnie z Kodeksem cywilnym innym uprawnieniem osób bliskich, którym zmarły stale i dobrowolnie dostarczał środków utrzymania, jest prawo żądania renty odszkodowawczej. Ważne, by nie sprzeciwiały się temu zasady współżycia społecznego. Obecnie nie budzi wątpliwości, iż osobą bliską zmarłemu jest jego z orzecznictwem kobieta czy mężczyzna, którzy nie zawarli związku małżeńskiego, mogą być uważani za osoby uprawnione do uzyskania renty, jeżeli zostaną spełnione wymagane przesłanki – gdy występuje dobrowolne i trwałe dostarczanie środków, w szczególności jeśli nie sprzeciwiają się temu zasady współżycia społecznego. Istnienie obydwu przesłanek musi udowodnić partner, który chce otrzymać stosowną rentę (wyrok SN z 2 grudnia 1970 r., sygn. akt II CR 341/70).Warto nadmienić, iż przesłanka zasad współżycia społecznego może mieć znaczenie w sytuacji odmowy przyznania renty odszkodowawczej partnerowi ze związku homoseksualnego. Trudno bowiem dowieść, iż charakter takiego związku odpowiada społecznie akceptowanym która poczyniła wydatki w związku z leczeniem i pogrzebem zmarłego, może żądać zwrotu wydatków za nagrobek, trumnę, znicze, wieniec pogrzebowy czy opłatę za miejsce na cmentarzu. Ponadto zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do zwrotu kosztów temu, kto je poniósł, z tytułu ceremonii i zwyczajowo przyjętej a odszkodowanieCo ważne, osoba bliska może wystąpić o zadośćuczynienie nawet wtedy, gdy ubezpieczyciel już wcześniej wypłacił odszkodowanie z tytułu istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej osoby najbliższej, a wypadek wydarzył się przed z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2009 r. „roszczenie najbliższych członków rodziny zmarłego o przyznanie stosownego zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 446 § 4 które zmierza do zaspokojenia szkody niematerialnej, jest rodzajowo i normatywnie odmienne od roszczenia o przyznanie stosownego odszkodowania z art. 446 § 3 które wymaga wykazania szkody majątkowej polegającej na znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej najbliższych członków rodziny poszkodowanego, który zmarł wskutek wynikłego z czynu niedozwolonego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia”.W kolejnej z doniosłych uchwał Sądu Najwyższego, podjętej 22 października 2010 r. (sygn. akt III CZP 76/10), sąd stwierdził, że „najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r.”. Oznacza to, że najbliższe osoby tragicznie zmarłych przed 3 sierpnia 2008 r. także mogą ubiegać się o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Ten kierunek zapatrywań Sąd Najwyższy potwierdził ostatnio w uchwale (sygn. akt III CZP 32/11), w której jednoznacznie wskazał, iż „sąd może przyznać najbliższemu członkowi rodziny zmarłego zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 także wtedy, gdy śmierć nastąpiła przed dniem 3 sierpnia 2008 r. wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia”.Czy kwota zadośćuczynienia lub odszkodowania może być większa?Inną kwestią jest to, iż sumy wypłacane przez zakłady ubezpieczeń z tytułu odszkodowania lub zadośćuczynienia za śmierć konkubenta są tak niskie, że nie wystarczają nawet na pokrycie kosztów pogrzebu. W takich przypadkach nie należy jednak rezygnować z dochodzenia swoich praw, nawet jeżeli miałoby się to wiązać się ze wszczęciem postępowania sądowego. Zauważyć można bowiem już ugruntowaną tendencję do zasądzania przez sądy powszechne zdecydowanie wyższych kwot pieniężnych niż jeszcze kilka lat temu, a z całą pewnością kwoty orzekane przez sądy są znacznie wyższe niż wypłacane bezspornie czy w drodze ugody zaproponowanej przez proponowane przez ubezpieczycieli nigdy nie odzwierciedlają wartości krzywdy, jaką wyrządziła nam strata bliskiej osoby, która była przecież ważną częścią naszego życia. Dlatego niezwykle ważne jest, żeby szerzyć tę wiedzę w społeczeństwie, a jednocześnie informować o prawach przysługujących poszkodowanym i obowiązkach zakładów pokazuje, że osoby pozostające w konkubinacie coraz częściej otrzymują należne im świadczenia odszkodowawcze po śmierci partnera. Nadal nie jest to jednak sytuacja typowa. Niedochodzenie przez osoby uprawnione należnych im świadczeń przed polskim wymiarem sprawiedliwości często wynika po prostu z niewiedzy osób, które straciły Artur Klimkiewicz, radca prawny

Odszkodowanie za straty moralne Niektórych szkód nie sposób sfotografować lub wykonać im obdukcji lekarskich. Straty psychiczne również kwalifikują się jako podstawy do roszczeń odszkodowawczych, o ile może zostać udowodniony ich negatywny wpływ na życie poszkodowanego. Osoby sprzeciwiające się reżimowi komunistycznemu często płaciły wysoką cenę za swoją walkę o niepodległe państwo. Choć nic nie jest w stanie zrekompensować tysięcy ludzkich dramatów spowodowanych represjami ze strony władzy ludowej, istnieją narzędzia prawne pozwalające uzyskać odszkodowanie pieniężne za straty natury majątkowej oraz cierpienia psychiczne osób, które przyczyniły się do powstania niepodległej Polski. Ochronę prawną osób które doświadczyły represji w latach 1944-1989 zapewnia tzw. ustawa lutowa (tj. ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Ustawa ta daje możliwość: unieważnienia orzeczeń sądów i organów władzy ludowej, wydanych w okresie od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1989 r. w określonych kategoriach spraw, w szczególności wobec osób represjonowanych w związku z działalnością na rzecz niepodległego państwa polskiego; ubiegania się o rekompensatę pieniężną za szkodę i krzywdę powstałą wskutek represji stosowanych przez organy państwa. Nasza kancelaria świadczy pomoc osobom represjonowanym oraz ich najbliższym. Reprezentujemy w postępowaniach o unieważnienie orzeczeń sądów i organów włądzy ludowej, jak również w sprawach o rekompensatę pieniężną za szkodę i krzywdę powstałą wskutek represji stosowanych przez organy państwa. Poniżej dowiecie się Państwo: Komu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie? Kiedy można ubiegać się o rekompensatę pieniężną? Za co przysługuje rekompensata pieniężna? Ile wynosi rekompensata dla osób represjonowanych? Ile kosztuje postępowanie o odszkodowanie za represje? Gdzie i w jakim terminie należy zgłosić żądanie odszkodowania? Komu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie? O rekompensatę finansową za doznaną szkodę materialną oraz krzywdę niematerialną, powstałą w okresie komunizmu, może ubiegać się: Osoba, wobec której w okresie od 1 stycznia 1944 do 31 grudnia 1989 r. wydano orzeczenie w związku z jej działalnością niepodległościową, a następnie orzeczenie to zostało unieważnione; Osoba prześladowana przez organy władzy radzieckiej w okresie stalinizmu (1944-1956); Osoba, wobec której wydano decyzję o internowaniu w czasie stanu wojennego; Osoba, którą w latach 1982-1983 wcielono do wojska za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego; dziecko matki pozbawionej wolności, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, które przebywało wraz z matką w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia lub którego matka w okresie ciąży przebywała w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia. Pamiętaj, że w razie śmierci wymienionych powyżej osób, uprawnienie do ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie przechodzi na członków ich najbliższej rodziny – małżonka, dzieci i rodziców. Mogą oni we własnym imieniu wystąpić do sądu i domagać się rekompensaty za straty i cierpienia doznane przez osoby represjonowane w reżimie komunistycznym. Kiedy można ubiegać się o rekompensatę pieniężną? 1. Unieważnienie orzeczenia wydanego w związku z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego Najszerszą grupą osób pokrzywdzonych przez reżim komunistyczny stanowią osoby, wobec których w okresie 1944-1989 r. zostało wydane orzeczenie w związku z działalnością niepodległościową tych osób, a następnie zostało ono unieważnione. Pierwszym krokiem do uzyskania odszkodowania powinno być zatem wystąpienie do sądu o unieważnienie orzeczenia, które: dotyczyło czynu związanego bezpośrednio z działalnością niepodległościową; zostało wydane z powodu działalności niepodległościowej (np. gdy w ramach represji postawiono danej osobie fałszywe zarzuty popełnienia przestępstwa); zostało wydane za opór przeciwko kolektywizacji wsi lub obowiązkowym dostawom. Warto wiedzieć, że stwierdzeniu nieważności orzeczenia nie stoi na przeszkodzie wykonanie kary, zastosowanie amnestii lub abolicji, zatarcie skazania, akt łaski, przedawnienie, zadośćuczynienie, śmierć osoby represjonowanej, której orzeczenie dotyczy, zawieszenie postępowania lub (co do zasady) jego umorzenie. Poza samą osobą represjonowaną, z wnioskiem o unieważnienie orzeczenia mogą wystąpić także jej krewni w linii prostej, przysposabiający lub przysposobiony, rodzeństwo oraz małżonek. O stwierdzenie nieważności należy wystąpić do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce wydania orzeczenia organu I instancji, co do którego toczy się postępowanie o unieważnienie. W braku tej podstawy, sprawę rozpoznaje odpowiednio Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie lub Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie Stwierdzenie nieważności orzeczenia nie tylko otwiera drogę do ubiegania się o rekompensatę pieniężną za represje, ale jest także równoznaczne z uniewinnieniem – a zatem w symboliczny sposób pozwala odzyskać cześć i dobre imię osób, które zostały niesłusznie skazane za ich działalność niepodległościową. 2. Represje w okresie stalinizmu (1944-1956) Rekompensata przysługuje także tym osobom, które w okresie stalinizmu prowadziły działalność na rzecz niepodległego Państwa Polskiego. Odszkodowanie przysługuje każdemu, kto w związku z taką działalnością był nękany w jakikolwiek sposób przez organy radzieckie i doznał w związku z tym cierpień fizycznych, psychicznych lub strat majątkowych. Po śmierci tej osoby, odszkodowanie przysługuje jej potomkom. Przez działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego należy rozumieć między innymi przynależność do organizacji ruchu oporu wobec władz komunistycznych, ale także udzielanie pomocy takim organizacjom oraz jej członkom – np. poprzez udzielenie noclegu, schronienia, pomocy materialnej, w związku z prowadzoną przez nie działalnością niepodległościową. Odszkodowanie należy się w każdym przypadku, w którym tego rodzaju działalność spotkała się z odpowiedzią ze strony organów państwa – zatrzymanie takiej osoby, przetrzymywanie jej, pozbawienie wolności, a także nękanie przez służby bezpieczeństwa, zastraszanie, stosowanie tortur lub pozbawianie majątku. Za co przysługuje rekompensata pieniężna? Rekompensata pieniężna dla osób represjonowanych przysługuje zarówno za szkodę majątkową, jak i krzywdę niemajątkową. Szkoda majątkowa może polegać na utracie pracy, majątku, dorobku życia, a także utracie możliwości uzyskania określonego dochodu (np. w przypadku utraty zdrowia spowodowanego represjami, a także pozbawienia wolności). Krzywda niemajątkowa obejmuje zaś wszelkie cierpienia moralne i psychiczne związane z doznanymi prześladowaniami. Poza odszkodowaniem i zadośćuczynieniem można domagać się także kwoty tytułem pokrycia kosztów symbolicznego upamiętnienia osoby represjonowanej, jeżeli jej śmierć była skutkiem wykonania orzeczenia uznanego za nieważne. Możliwy jest także zwrot mienia, które uległo przepadkowi lub zostało skonfiskowane na rzecz Skarbu Państwa. Ile wynosi rekompensata dla osób represjonowanych? Wysokość odszkodowania i zadośćuczynienia uzależniona jest od rozmiaru poniesionej szkody – wysokość straty poniesionych strat majątkowych oraz krzywd niematerialnych. Sąd weźmie pod uwagę okres trwania prześladowań, stopień ich nasilenia, ich charakter oraz ich wpływ na życie poszkodowanego. Wysokość rekompensaty będzie zatem uzależniona od okoliczności konkretnego przypadku. Obecnie przyznawane przez sądy odszkodowania i zadośćuczynienia sięgają od kilkuset tysięcy do kilku milionów złotych, a z roku na rok wysokość rekompensat jest coraz wyższa – w 2020 r. osobom represjonowanym wypłacono łącznie ponad 60 milionów złotych. Ile kosztuje postępowanie o odszkodowanie za represje? Osoba ubiegająca się o odszkodowanie nie ponosi kosztów związanych z postępowaniem - koszty postępowania w sprawach objętych ustawą lutową, w tym z tytułu ustanowienia pełnomocnika, ponosi Skarb Państwa. Gdzie i w jakim terminie należy zgłosić żądanie odszkodowania? O rekompensacie pieniężnej z tytułu represji będzie orzekał sąd okręgowy, który wydał postanowienie o stwierdzeniu nieważności orzeczenia. Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić w terminie 10 lat od uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nieważności orzeczenia wydanego wobec osoby represjonowanej. Decyzja została ogłoszona po godzinie 15.20 czasu lokalnego (21.20 czasu polskiego). że maksymalne odszkodowanie za straty moralne w Wirginii wynosi 350 tys. dolarów. 10 z 15 mln dolarów Krzysztof Dołączył(a): 4 mar 2010, o 14:19Posty: 679 Re: Straty moralne po wypadku W takim przypadku zakłady ubezpieczeń odmawiają wypłaty odszkodowań (zgodnie z prawem).Wyroki sądów na ten tematWyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 3 listopada 1976 r. IV CR 433/76Przepis art. 445 § 1 kc uprawnia sąd do przyznania (powyższego) zadośćuczynienia „w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia” wtedy tylko (jednak), gdy ze względu na rodzaj, przebieg i skutki doznanego uszkodzenia lub rozstroju zdrowia krzywda poszkodowanego jest realna i Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 12 marca 1975 r. II CR 18/75Uszkodzeniem ciała w rozumieniu art. 444 § 1 i 445 § 1 kc jest takie oddziaływanie na ciało ludzkie, które pozostawia na nim wyraźny ślad będący wynikiem naruszenia tkanek organizmu, bez względu na to, czy chodzi o uszkodzenie jedynie powierzchowne, czy też uszkodzenie poważne, np. powiązane ze złamaniem kości, uszkodzeniem mięśni itp. Rozstrojem zdrowia natomiast w rozumieniu tych przepisów będzie takie oddziaływanie na organizm ludzki, które pociąga za sobą zakłócenie jego funkcji. Czas trwania skutków nie ma znaczenia. Długotrwałość cierpień i rodzaj skutków ma znaczenie - i to istotne - dla określenia wysokości Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 3 maja 1972 r. I CR 106/72Krzywdą w rozumieniu art. 445 kc będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienie fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego......Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 maja 1967 r. I PR 118/67W razie stwierdzenia, iż poszkodowany doznał cierpień fizycznych i rozstroju zdrowia, które przez krótki nawet okres czasu wytrąciły go z równowagi i zakłóciły tok jego życia i pracy, przyznanie mu przewidzianego w przepisie art. 165 § 1 kz [obecnie art. 445 § 1] kc zadośćuczynienia będzie z reguły uzasadnione. Jedynie w rzadkich wypadkach, gdy i sam uraz był zupełnie nieznaczny i nie wywołał ujemnych skutków lub zakłóceń w dziedzinie przeżyć poszkodowanego lub w jego życiu i pracy - odmowa przyznania mu zadośćuczynienia nie będzie sprzeczna z przepisem art. 165 § 1 kz [obecnie art. 445 § 1 kc]. Dla pracodawcy, który uiścił odszkodowanie za sprawcę, chwilą powstania uszczerbku jest moment pomniejszenia jego majątku o wypłaconą wierzycielowi kwotę. Datą wyrządzenia szkody pracodawcy jest bowiem data wykonania przez niego obowiązku odszkodowawczego” – wyrok Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i

Świadomość odszkodowawcza wśród osób poszkodowanych w wypadkach systematycznie wzrasta. Niestety wielu z nich nie posiada wiedzy o swoich prawach do dochodzenia odszkodowania za straty moralne, cierpienie i krzywdę. Podmiotem zobowiązanym do jego wypłaty jest zawsze Towarzystwo Ubezpieczeniowe, u którego sprawca nabył polisę OC. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy winny uciekł z miejsca wypadku lub nie nabył ubezpieczenia. W takim wypadku o roszczenia występujemy do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Odszkodowanie za straty moralne to rekompensata po wypadku, która jest należna każdemu poszkodowanemu. Kancelaria Kompensja uzyska dla Państwa najwyższe odszkodowanie za straty moralne szybko i skutecznie Uzyskanie odszkodowania za poniesione straty moralne nie jest zadaniem łatwym. Prowadzenie negocjacji z ubezpieczycielem wymaga wiedzy prawnej popartej doświadczeniem. Należy pamiętać, że ubezpieczyciel to podmiot nastawiony na zysk zatrudniający rzeszę wyspecjalizowanych prawników. Kancelaria Kompensja zachęca każdego poszkodowanego do skorzystania z bezpłatnej porady prawnej. Po zapoznaniu się ze szczegółami wypadku nakreślimy o jakie odszkodowanie za straty moralne możemy dla Państwa zawalczyć. Gwarantujemy pełne zaangażowanie w prowadzenie sprawy i uczciwy model rozliczeniowy oparty na systemie prowizyjnym. Z nasza pomocą uzyskają Państwo najwyższe odszkodowanie za straty moralne! Działamy na terenie całej Polski: 797-670-906

Odszkodowanie a odpowiedzialność pracodawcy . Przede wszystkim należy zaznaczyć, że pracodawca ponosi odpowiedzialność za zapewnienie bezpiecznych warunków pracy swoim pracownikom. Jeżeli śmierć Twojego ojca była wynikiem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, pracodawca może być zobowiązany do wypłacenia odszkodowania.

Zadośćuczynienie za krzywdę. Celem jest zrekompensowanie straty, której wartości nie da się określić za pomocą środków właściwych dla obliczania szkody majątkowej. Słowo klucz: Krzywda O mnie 🏛 JAK POMAGAM ❓ KONTAKT ✅ Zadośćuczynienie za krzywdę Zadośćuczynienie za krzywdęKrzywda – ZadośćuczynienieZadośćuczynienie za krzywdęart. 445 zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych Zadośćuczynienie za krzywdę Krzywda – szkoda niemajątkowa. Co to jest? Dla przykładu negatywne przeżycia pokrzywdzonego związane z czynem niedozwolonym. Uwagi ogólne Przede wszystkim mamy dwa rodzaje roszczeń finansowych. ODSZKODOWANIE – Kiedy możemy określić jaka jest szkoda – czyli ma charakter majątku. ZADOŚĆUCZYNIENIE – Niemajątkowy charakter. Zadośćuczynienie za krzywdę Odszkodowanie – charakter majątkowy. Tak, wartość jest możliwa do określenia w formie pieniężnej. Dla przykładu poszkodowany musi ponieść określone koszty służące naprawieniu uszczerbku. Lekarz, rehabilitacja. Odszkodowanie to innymi słowy rzeczywista rekompensata. Adwokat Marta Wnuk Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48691512933 kontakt@ Krzywda – Zadośćuczynienie Szkoda niemajątkowa (krzywda). Wprost pojęcie to zdefiniował Sąd Najwyższy w wyroku z 9 lutego 2000 r. (sygn. akt III CKN 582/98), stwierdzając, że: Krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem pieniężnym, uregulowanym w art. 445 jest szkodą niemajątkową (…). Zadośćuczynienie za krzywdę Przede wszystkim pamiętajmy, że negatywne przeżycia, cierpienia, straty moralne, wstyd niewątpliwie dla każdego będą miały inną wartość i będzie to zależne od indywidualnego punktu widzenia. Ponadto konieczne jest wykazanie, że działanie lub zaniechanie sprawcy szkody niemajątkowej ma charakter pozwalający przypisać mu tę odpowiedzialność. art. 445 Zadośćuczynienia na gruncie art. 445 – jakie są zasady? Zasady odpowiedzialności deliktowej, tj. zasada winy, ryzyka i słuszności w zależności od tego, jaka zasada odpowiedzialności jest przypisana danemu zdarzeniu powodującemu szkodę. art. 448 Przesłanką odpowiedzialności przewidzianej w art. 448 jest nie tylko bezprawne, ale i zawinione działanie sprawcy naruszenia dobra osobistego. „Artykuł na gdzie opowiadam o alienacji rodzicielskiej – zachęcam do lektury! Ponadto pamiętajmy, iż zadośćuczynienie może być dochodzone przez pokrzywdzonego obok odszkodowania. Tak, odszkodowanie to jedno, a zadośćuczynienie to coś zupełnie innego. Chcę zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych Podstawy ochrony dóbr osobistych – art. 24 Przepis wskazuje, jakie środki ochrony przysługują w razie naruszenia dóbr osobistych. Pamiętajmy, że katalog jest otwarty! Przede wszystkim samo dobro, jak i jego naruszenie mają charakter obiektywny, przy czym obiektywność można określić tu jako to, że: naruszono pewną wartość, powszechnie akceptowaną w danej społeczności i uznawaną przez tę społeczność za godną ochrony. Ważne: negatywne przeżycia. Więcej informacji: Porada Prawna Same dobra osobiste, które wymagają ochrony, zostały wymienione w przykładowym katalogu zawartym w art. 23 Można tu na przykład wskazać takie dobra, jak: życie rodzinne, zakłócenie spokoju duchowego, prawo do godnego życia, rozstrój zdrowia, zakłócenie poczucia bezpieczeństwa, naruszenie dobrego imienia, lęk, cierpienie, poczucie pokrzywdzenia i niesprawiedliwości., niepewność co do dalszych działań. ZAPRASZAM CIĘ NA KANAŁ YOUTUBE ✅ – CO ZROBIĆ, ŻEBY SZYBKO SIĘ ROZWIEŚĆ? —>ZOBACZ FILMIK !!! Katalog dóbr osobistych ma charakter otwarty, dlatego opisz to, co czujesz. Jaka wysokość? Jak mogę to ocenić? Przepisy KC nie precyzują, w jaki sposób powinna być ustalana kwota zadośćuczynienia. Przede wszystkim każdy inaczej odczuwa i każdy szacuje inaczej. Miernikiem szkody jest bez wątpienia rozmiar oraz wartość doznanej krzywdy. Dlatego pamiętajmy, że sprawę należy rozpatrywać indywidualnie. W razie wątpliwości skonsultuj się z adwokatem – on z pewnością powie ci, co masz zrobić. Więcej: Chcę rozwodu, ale boję się męża ADWOKAT MARTA WNUK ✅ Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: ☎ tel.: +48691512933 📧 e-mail: kontakt@

8cY3.

no8qxa9efn.pages.dev/397

no8qxa9efn.pages.dev/385

no8qxa9efn.pages.dev/169

no8qxa9efn.pages.dev/184

no8qxa9efn.pages.dev/90

no8qxa9efn.pages.dev/179

no8qxa9efn.pages.dev/67

no8qxa9efn.pages.dev/53

no8qxa9efn.pages.dev/304

odszkodowanie za straty moralne po rozwodzie